Páginas

martes, 18 de septiembre de 2012

O barco excamariñán Serviola 1 naufraga na ría de Muros e falece un tripulante de Porto do Son

Vinte minutos antes das 7 da madrugada desta mañá de martes, a radiobaliza do Serviola 1 activábase despois de que o barco chocara contra unha batea na ría de Muros e unha vía de auga provocara un rápido afundimento. Salvamento Marítimo lanzaba un aviso a todos os barcos e movilizaba ao helicóptero e á  lancha de salvamento  Regulus (coordinados dende Salvamento Marítimo de Fisterra) anque xa non tiveron que intervir ao seren rescatados os tripulantes do pequeno cerqueiro por dous buques que navegaban preto do Serviola. A tripulación formada por cinco homes (dous marroquíes, un senegalés, un mauritano e un español) foi rescatada e como consecuencia do suceso, o mariñeiro natural de Porto do Son e residente en Portosin, Manuel (50 anos), cunha ampla experiencia no mundo do mar falecía e outro mariñeiro de 21 anos de orixe marroquí está ingresado no hospital de Santiago con pronóstico reservado despois de sufrir unha severa hipotermia. O Serviola 1 foi construído e botado en Camariñas no ano 1989 por Manolo de Pirrúa (D.E.P) e sería vendido para Portosín posteriormente, o seu casco era de madeira e tiña pouco máis de 11 metros de eslora.

2 comentarios:

  1. Unha lamentable noticia mas na historia do mar pero a vida sigue e temos que seguir luchando no noso oficio.Alegrame leer algo novo MIKEL,alegria paras miñas retinas

    ResponderEliminar
  2. CAMARIÑAS DEL ALMA

    En tropel por abrazarse a tus tierras
    descompuestos jinetes de batallas,
    audaces trotamundos de mil guerras,
    delirantes corceles de tus playas.

    Cual, si finos bolillos, van bordando
    una costa de caprichosas calas,
    que la mar tenebrosa va calcando
    del cielo colosales antesalas.

    “Costa da Morte“, destino y morada;
    ocaso efervescente de otra vida,
    tenebrosa penumbra embrujada;
    “ abra cadabra”… hechizada guarida.

    Lamentos de una mar encadenados,
    tragedias de mil navíos prisioneros;
    abismos que retuercen endiosados
    gemidos de intrépidos marineros.

    En la cima de la roca más angosta
    me inclino, Camariñas, mi adorada,
    ante el templo sagrado de tu costa
    y el amasijo de tu arte y tu espada.

    Antonio Puertas

    ResponderEliminar

Comenta en libertade tan só respetando as opinións dos demáis. Gracias polo teu comentario e un saúdo desde Camariñas Directo