Fukushima desperta todos os temores das Centrais Nucleares, pero ¿Qué pasa en Galicia?



Foto: Enresa

O Xapón e o mundo enteiro están vixiando as consecuencias que poden chegar a ter as centrais nucleares, para uns necesarias e para outros non tan   imprescindibles si se aproveitaran máis os recursos que nos brinda a natureza. O recente terremoto de case 9 grados na escala Richter e posterior tsunami que sacudía ao país máis poderoso do mundo (que vulnerable e indefenso é o homo sapiens ante a forza da natureza), provocaron que países como España estean revisando todas as súas centrais pero ao que vamos é que parece ser que segue sen importarlle a ninguén  o Cementerio Nuclear que temos preto da costa galega, a pouco máis de 600 kilómetros mar adentro. Nin o millón de cirios de radiación (Chernobil desprendeu 130.000) que varios especialistas aseguran que desprende este basureiro nuclear nas súas proximidades, fan movilizar ningunha conciencia nacional nin internacional para analizar á Fosa Atlántica. Ignorar un problema parece ser a solución do ser racional máis ignorante do planeta co Medio Ambiente, o ser humano...así será o futuro que  deixamos aos que veñen detrás.

 Na fosa Atlántica, a pouco máis de 600 kilómetros de nós (300 millas), hai acumuladas máis de 140.000 toneladas de residuos nucleares que levan  máis 30 anos no fondo mariño, bidóns lanzados pola borda de buques de varios países, especialmente Holanda nos anos 80 e parece mentira que os países implicados non analicen o problema real e actual para saber como está todo eso. Coa corrosión da salitre e as fortes presións a 3000 metros de profundidade, os expertos calculaban un aguante de 50 anos aproximadamente destes recipentes de aceiro impresos en formigón. Primeiro o pesqueiro Xurelo, despois o Arosa 1 e o Pleamar conseguiron que a principios dos 90 se prohibira tirar máis basura radiactiva no mar...todo o que non é do mar, acaba sendo escupido a terra, dunha maneira ou doutra. E qué mellor lugar que Galicia para albergar a basura que outros non quixeron nin queren /pensaron os que practicaron estas formas (incluida España).

O palangreiro "Xurelo"

Greenpeace

Eran os mariñeiros das Rías Baixas (como sempre) co apoio de Greenpeace, Esquerda Galega e grandes periodistas, os que gritaron ao mundo enteiro nos anos 80 que non se podía tirar a basura nuclear nos fondos mariños e para colmo preto de Galicia. Buques de Gran Bretaña, Suíza, Bélxica e sobre todo Holanda, tiraban ao seu paso por Galicia miles de bidóns de aceiro e impresos en formigón pola borda... dentro, basura nuclear, o que nadie quere. O palangreiro Xurelo era o primeiro en adentrarse  300 millas no Océano e  impedir que en Setembro de 1981 os buques holandeses Louise Smiths e Kirsten Smiths arroxaran pola borda resíduos atómicos... o barco de Greenpeace "Sirius" non pudo acompañalo, estaba averiado no porto de Plymouth. O Xurelo non pudo evitar que un buque arroxara os  bidóns pero no outro tivo que intervir unha patrulleira da armada. Ao chegar a terra eran recibidos como heroes no porto de Ribeira por centos de persoas e comezaba un antes e un despois pola espectación creada no mundo enteiro coa presión exercida por periodistas e por medios visuais do mundo enteiro. A unión e a  forza da patria galega ante algo tan sumamente grave...gravísimo, comezaba a remover conciencias en pleno Felipismo.



O pleamar

 Un ano máis tarde (1982), o Sirius de Greenpeace, o Arosa 1 e o palangreiro Pleamar facían o mesmo que o Xurelo, ante os ollos de todo mundo, neste caso evitaban que o buque holandés Scheldeborg arroxara pola borda os malvados bidóns que acumulaban máis de 3000 toneladas nunha soa viaxe. Abordo do Pleamar uns 20 grandes periodistas, políticos, ecoloxistas e sindicatos e no medio dun temporal, conseguiron facendo resistencia ó seu costado, que o buque holandés non tirara esas 3000 toneladas de resíduos atómicos.  Despois dunha semana no mar, eran aclamados a súa chegada a porto por máis de 7000 persoas en Vigo. Dous anos máis tarde a Convención de Londres acordaba indefinidamente a prohibición deste tipo de manobras na Fosa Atlántica. Definitivamente no 1995 era prohibida totalmente esta práctica ante a forza social e o clamor dos galegos.

Dende o CSIC (Centro Superior Investigacións Científicas) aseguraron que o peor enemigo dun problema é ignoralo. Mentres tanto, nos nosos fondos hai depositados entre outros restos de productos atómicos; Uranio, Criptón, Plutonio, etc.

En definitiva, cousas e manobras que solo pode facer o animal máis grande do planeta terra...o noso ser. Agora os residuos actuais que xeneran as plantas nucleares, deposítanse en minas e baixo terra...disque. A un venlle á mente este cementerio unha vez todos falan da seguridade Nuclear e lamentando profundamente as víctimas do Xapón. Greenpeace...<< nos nosos fondos temos unha bomba de reloxería >>..mentres tanto, os   Consellos de Seguridade Nuclear nacionais  e internacionais nin sequera miran de reollo para o Cementerio Nuclear que se extende pola nosa costa. !!Galicia!!